معماری

این طرحی بزرگ و تعجب‌برانگیز در کلمبیا است که توسط آرشیتکت شهیر یعنی

جیانکارلو مازانتی اجرا شده است. مطمئناً این طرح تا مدت‌ها در نشریات بین‌المللی مورد بحث خواهد بود.

این تضادی است که در نهایت به زیبایی خواهد انجامید. در فضایی سبز، کتاب‌خانه‌ای بزرگ در هشت طبقه

 احداث شده که نمای آن از سنگ طبیعی مشکی رنگ است. البته این ساختمان در تضاد با سایر

 بناهای موجود در منظقه دارد که همگی کم ارتفاع هستند. این ساختمان به نمادی برای منطقه تبدیل شده

 است.

این امر نشان می‌دهد که چگونه این ساختمان جایگاه خود را در شهر پیدا کرده است یعنی در بالا یک تپة بزرگ. این چشم‌انداز ساختمان نیست که باعث اهمیت آن شده بلکه اهمیت این ساختمان در آن است که از هر نقطه‌ای قابل دیده شدن است.

آلدو روسی در کتاب معروف خود به نام آرشیتکتی در شهر می‌گوید که استفاده از ستون‌های بلند به نمادی برای شهر رم تبدیل شد. این مفهومی کلان است که به نوعی شرایط گذشتة سلسله مراتبی در این شهر بوده است و در واقع جایگاه ویژة آن را نشان می‌دهد.
اما وقتی سال‌ها پیش از رم دیدن کردم، دریافتم که شبکة مترو و شبکة خیابان‌ها و بزرگراه‌ها چقدر باعث تفاوت این ساختار سلسله مراتبی شده‌اند. این تضادی است که شبکه‌های نوین حمل و نقل باعث شده‌اند.

جیانکارلو مازانتی با استفاده از فضای موجود، دیده شدن و ملموس بودن این ساختمان را تضمین کرده و آن را به روشی کاملاً پایدار عملی ساخته است. در رم، محورها باید ساختارهای قدیمی را قطع می‌کردند اما در این کتاب‌خانه، تلاش زیادی صورت گرفته تا ساختار طبیعی زمین دست نخورده باقی بماند.
به جای یک محور جاده‌ای، یک تله کابین شهر را به کتاب‌خانه متصل می‌کند. این ایده‌ای درخشان است. تله کابین بدون کم‌ترین سر و صدا از فضای بالای شهر عبور می‌کند و تنها به تعدادی ستون نیاز دارد. این یک روش پاک حمل و نقل است. البته مشکل مهم تله کابین نیز این است که تنها دو نقطه را به یکدیگر متصل می‌کند.

اکنون دیگر دستیابی به ساختمان‌هایی که در ارتفاعات ساخته شده‌اند به واسطة استفاده از تله کابین کار دشواری نیست.
این شبکة تله کابین ما را به یاد آنچه می‌اندازد که شهر دبی را از منطقة نخلستان جمیرا به هتل ترامپ متصل می‌کند و البته در آنجا از یک سیستم مونوریل نیز استفاده شده است.
این ایده که یک ساختمان بتواند به نمادی برای یک شهر تبدیل شود به ساختمان اپرای سیدنی بازمی‌گردد. این بنا در مرکز شهر قرار نداشت اما به راحتی از شهر قابل رؤیت و قابل دسترسی بود.

ساختمان راکس نیز همان ویژگی‌های سالن اپرای سیدنی را دارد. در حالی که سالن اپرای نزدیک به ساحل است و سر و صدای ناشی از رفت و آمد قایق‌ها به راحتی قابل شنیده شدن است، اما ساختمان کتاب‌خانة راکس در جایی قرار گرفته که فاقد چنین ایرادهایی است.
یک نمونة دیگر برج ژان نول است که برای شهر ویگو در اسپانیا طراحی شده است. این ساختمان نیز در یک منطقة سنگلاخی احداث شده است. آیا می‌توان به این آثار اشاره کرده اما ذکری از موزة گوگنهایم در مکزیک به میان نیاورد؟ این ساختمان دقیقاً شبیه به کتاب‌خانة راکس است.
معماران توجه خاصی به طراحی پنجره‌ها داشته‌اند. با قرار دادن آنها در سطح، در واقع معماران کاری کرده‌اند که پنجره‌ها از کف تا سقف باشند تا از دید بسیار خوبی برخوردار گردند. در بین پنجره‌ها از فلزات مختلفی در اندازه‌ها و حجم‌های گوناگون استفاده شده است.
استفاده از فلزات در بدنة ساختمان نیز مشهود است. سنگ‌های مورد استفاده یکسان نیستند بلکه دارای رنگ‌ها و خصوصیات گوناگونی هستند. الگوی رایج استفاده از قطعات نقره‌ای رنگ در بین سنگ‌های سیاه رنگ نما است با توجه به پنجره‌های بزرگ، زیبایی نمای ساختمان را دو چندان ساخته‌اند.
ضخامت نما امکان استفاده از ستون‌های فولادی را مهیا ساخته که باعث شده نما خود به یکی از ارکان اصلی سازه تبدیل شود. سازة این بنا به شکل مربع است و ما را به یاد مجسمة آزادی می‌اندازد.

منبع :http://www.memarinews.com